LIEFDE is TIJDLOOS ...
Als ik zo’n filmpje als het bovenstaande zie, moet ik dikwijls terugdenken aan de tijd waar ik zelf tijd had om me rustig uren achter een bureautje te zetten, zonder druk, zonder zorgen, en dan je fantasie de volle loop te laten gaan en te schrijven… Ik zou deze tijd graag terugvinden, maar voorlopig zit ik met deadlines en een druk zelfstandig bestaan die me dit verhinderen. Schrijven is zoals dit filmpje, iets moois maken uit het niets. Vanaf een wit blad beginnen, of in deze computertijden, vanaf een blanco Word document en dan beginnen te tikken en de ene na de andere lijn op je scherm te laten verschijnen totdat deze lijnen pagina’s worden en deze pagina’s een verhaal vormen. Dan sta je telkens weer versteld wat er vanuit het niets op het papier verschijnt. In mijn geval toch. Dat is nu eenmaal mijn beroep. Vanuit het niets toch iets creëren. Niet altijd makkelijk hoor. Ik haal zo soms nog een kaft boven met een verzameling vol teksten die ik in vroegere jaren geschreven heb. Meestal ging dit over surfen omdat ik het clubblaadje schreef en ik nog steeds passioneel over deze sporten, surfen en kiten, denk. Soms weet ik echt niet hoe de ene na de andere lijn komt, maar het is je fantasie die een eigen leven gaat leiden. Ik ga van deze uitdaging gebruik maken om ooit nog eens heel veel op papier te zetten. Hier al wat vroeger gebrabbel over mijn ode aan de zee:
“ Ik hou van de zee en van het strand. Deze plaats is immers een uiterste punt van een werelddeel, oog in oog met de twee eenvoudige ruimtes van zee en lucht. Het kweekt het besef dat je op de één of andere manier even minder belast wordt met het binnenland. Je voelt je minder misbruikt door de versnippering en de rommel van het alledaagse.”
… of de beschrijving van een winderige dag aan zee:
“Enkele uren na de ontwaking sta ik aan de rand van het danspaleis van moeder natuur. Een overschouwing van de elementen: een fel schitterende lichtbol aan de hemel die stralen van kracht uitspreidt over het ganse gebeuren, een ventilator die stevig onze haren dooreenblaast en tegelijk een zachte muziek meevoert die ons aanzet tot sensuele gedachten. Verder is de vloer bedekt met een opwaaiende zandsluier die overgaat in een oneindig wemelende blauwe vlakte, bezaaid met duizenden flikkerende feestpareltjes waarin zich de mooiste nimfen van deze aardbol zich met de verleidelijkste bewegingen en met uitdagende en doordringde blikken ons verleiden tot het veroveren van dit aards paradijs. Aangetrokken door deze hemelse krachten, gekleed in mijn strak, glad, sexy pak, een harnas om mijn leest en rijdend op mijn fel gekleurd ros, uitgerust met enkele vierkante meters zeildoek, betreed ik de dansvloer der geneugten, de zee …”
Ik voel het … ik moet de zee nog eens dringend gaan bezoeken. Het kriebelt!!!
“ Ik hou van de zee en van het strand. Deze plaats is immers een uiterste punt van een werelddeel, oog in oog met de twee eenvoudige ruimtes van zee en lucht. Het kweekt het besef dat je op de één of andere manier even minder belast wordt met het binnenland. Je voelt je minder misbruikt door de versnippering en de rommel van het alledaagse.”
… of de beschrijving van een winderige dag aan zee:
“Enkele uren na de ontwaking sta ik aan de rand van het danspaleis van moeder natuur. Een overschouwing van de elementen: een fel schitterende lichtbol aan de hemel die stralen van kracht uitspreidt over het ganse gebeuren, een ventilator die stevig onze haren dooreenblaast en tegelijk een zachte muziek meevoert die ons aanzet tot sensuele gedachten. Verder is de vloer bedekt met een opwaaiende zandsluier die overgaat in een oneindig wemelende blauwe vlakte, bezaaid met duizenden flikkerende feestpareltjes waarin zich de mooiste nimfen van deze aardbol zich met de verleidelijkste bewegingen en met uitdagende en doordringde blikken ons verleiden tot het veroveren van dit aards paradijs. Aangetrokken door deze hemelse krachten, gekleed in mijn strak, glad, sexy pak, een harnas om mijn leest en rijdend op mijn fel gekleurd ros, uitgerust met enkele vierkante meters zeildoek, betreed ik de dansvloer der geneugten, de zee …”
Ik voel het … ik moet de zee nog eens dringend gaan bezoeken. Het kriebelt!!!
